Jeden krok

Gdzie spojrzeć, tam święta. Te wszystkie choinki obwieszone jakże gustownymi ozdobami stanowczo nie pasują do wyjątkowo nieciekawej pogody. W tym roku raczej nie udzielił mi się ten szczególny nastrój z amerykańskich filmów... Nie ubolewam jednak nad tym, bo mam swój własny, osobisty i inny niż co dzień.
A o to chyba właśnie chodzi?

Jeden niewielki krok do lepszego progu, jedna nieważna decyzja...Której nie mogę podjąć. Mimo tego, że chcę, że rozumiem. Czasem po prostu wolimy pozostać gdzieś w odmętach codziennej rutyny, tak nudnej i nieprzyjemnej, niż zetknąć się z czymś nowym.

Ale tym razem tak nie będzie.

Zwykle mam chęć na rysowanie, lecz ostatnio wyjątkowo dużą. Gdyby nie babcia, która przywłaszczyła sobie moją "pracownię" na czas świąt, siedziałabym tam od rana do nocy. Może to nawet lepiej, bo mam jeszcze jakiś kontakt ze światem.

Zanim jednak pożegnałam się z ukochanym zajęciem, zrobiłam poniższy szkic. Muszę przyznać, że jestem z niego nawet zadowolona. Twarz wyszła mi tym razem o wiele bardziej, hm, ludzka. Oczywiście znajdzie się tysiąc innych mankamentów, ale to jest jak zwykle nieuniknione.

Oto i ona:

I tradycyjnie utwór. Może niezbyt optymistyczna piosenka, ale jakże urzekająca...

Miłego odpoczynku życzę :)